Οι μύκητες είναι κάτι πολύ συχνό και σοβαρό στην κτηνιατρική κλινική πράξη. Τα κατοικίδια είτε είναι φορείς, είτε πάσχουν από μυκητιάσεις. Γενικώς μπορούμε να πούμε ότι οι μύκητες υπάρχουν σχεδόν παντού!
Τα δερματόφυτα μεταδίδονται στον άνθρωπο και τον προσβάλλουν προκαλώντας του ανάλογες δερματικές αλλοιώσεις. Σπάνια η μετάδοση γίνεται απ’ ευθείας από τον σκύλο. Η μετάδοση από το σκύλο στον άνθρωπο είναι πολύ δύσκολη κλινικά. Ο φυσικός φορέας μυκήτων είναι η γάτα, η οποία μεταδίδει και σε σκύλο και σε άνθρωπο. Η γάτα μπορεί να είναι φορέας του μύκητα αλλά σπάνια παρουσιάζει αλλοιώσεις. Συνήθως η γάτα είναι φορέας χωρίς κανένα απολύτως σύμπτωμα και εδώ έχουμε το πρόβλημα. Η μυκητίαση της γάτας (δερματοφυτίαση), είναι από τα συχνότερα νοσήματα της.
Τα συχνότερα απαντώμενα δερματόφυτα είναι: α) το Microsporum canis, β) το Trichophyton mentaghophytes, γ) το Microsporum gypseum και δ) η Malassezia pachydermatis. Το πρώτο έχει ως κύρια πηγή μόλυνσης την γάτα. Το δεύτερο έχει κύρια πηγή μόλυνσης τα διάφορα τρωκτικά. Το τρίτο έχει κύρια πηγή μόλυνσης το χώμα και το τέταρτο εμφανίζεται σχεδόν παντού. Η πάθηση που προκαλείται από τους παραπάνω μύκητες λέγεται Δερματοφυτίαση ή Τριχοφυτίαση στην κοινή καθομιλουμένη μυκητίαση.
Παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση των μυκήτων είναι:
1) Οι κακοί όροι υγιεινής του χώρου διαμονής του ζώου.
2) Τα υψηλά επίπεδα υγρασίας στο περιβάλλον.
3)H κακή υγεία του ζώου, που συντελεί στην μειωμένη άμυνα του οργανισμού
4)Το μειωμένης θρεπτικής αξίας σιτηρέσιο.
5) Η μικρή ηλικία του ζώου.
Η κλασσική εικόνα αλλοίωσης που εμφανίζουν οι μύκητες, είναι καλά περιγεγραμμένες κυκλοτερείς μονοεστιακές ή πολυεστιακές αλλοίωσεις χωρίς τρίχα ή σπασμένη τρίχα. Το δέρμα συνήθως είναι λείο, με ή χωρίς υγρό, με ή χωρίς κεντρικό πυρήνα, με ή χωρίς κνησμό και το μέγεθος είναι περίπου, όσο το μέγεθος κέρματος Οι αλλοιώσεις συχνά έχουν ακανόνιστο σχήμα.
Η διάγνωση του μύκητα είναι εξαιρετικά δύσκολη με την απλή κλινική εξέταση. Η μόνη σίγουρη οδός είναι η ειδική καλλιέργεια ξέσματος της προσβεβλημένης περιοχής σε ειδικό εργαστήριο και αυτό γιατί πολλές δερματοπάθειες του σκύλου και της γάτας παρουσιάζουν πολλές κλινικές ομοιότητες. Η καλλιέργεια για μύκητες είναι αξιόπιστη και καθοριστική. Μόνον εφόσον υπάρχει επιβεβαίωση από το εργαστήριο, ο κτηνίατρος χορηγεί την ενδεδειγμένη θεραπευτική αγωγή.
Η θεραπευτική αγωγή για τους μύκητες είναι με φάρμακα (χάπια, αλοιφές, πλύσεις), τα οποία είναι νεφροτοξικά και ηπατοτοξικά για τον λόγο αυτό η χορήγηση τους πρέπει να είναι σε μικρές δόσεις και με τις οδηγίες του κτηνίατρου για την ανάλογη περίπτωση. Η διάρκεια της θεραπείας ανέρχεται από 4 έως 6 εβδομάδες περίπου και αυτό πάντα με τις οδηγίες του κτηνίατρου. Η θεραπεία των μυκητιάσεων του δέρματος είναι τοπική ή/και συστηματική. Όταν τελειώσει η θεραπεία και οι αλλοιώσεις εξαφανισθούν πρέπει να ληφθούν μερικά προφυλακτικά μέτρα για να μη γίνει επαναμόλυνση. Η περιοδική εφαρμογή ενός τοπικού αντιμυκητιακού σκευάσματος, είναι αρκετά αποτελεσματική. Επίσης η περιοχή πρέπει να στεγνώνεται καλά μετά το πλύσιμο διότι η υγρασία ευνοεί την εμφάνιση μυκήτων. Καλή διατροφή, συγχορήγηση βιταμινών και συμπληρωμάτων φαίνεται να λειτουργούν με θετικό τρόπο επικουρικά. Καλό είναι πάντα μετά από την επαφή με τα ζώα, να καθαρίζουμε και να απολυμαίνουμε καλά τα χέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου